Pseudokatolicy, a aborcja

     Czy łatwo w dzisiejszych czasach stać się pseudokatolikiem? Doświadczenie ostatnich kilku dni, mówi mi, że tak. 


#Czarny Piątek 

    Miniony piątek stał się dla mnie dniem wyjątkowym, dniem w którym dowiedziałam się, że można być katolikiem, który sprzeciwia się nauczaniu Kościoła, nie przyjmuje słów Chrystusa i w dodatku walczy, by Kościół dostosowywał się do niego. 

Kochani "katolicy", którzy oponujecie za aborcją,

    Dajcie już spokój Kościołowi. Nikt nie będzie zmieniał dla was słów Chrystusa. 
Nawet jeśli będziecie strajkować codziennie, nawet jeśli wykupicie ze sklepów wszystkie czarne ubrania, nawet jeśli przywiążecie się do płotów kurii, my nie zmienimy dla was dekalogu ani Katechizmu.
    Możecie obwiniać nas o małostkowość, o brak empatii, ale my idziemy drogą naszego Króla, która karze nam bronić słabszych, która nie zgadza się na śmierć, która nie gardzi cierpieniem. 
    Kochani, możecie się nie zgadzać z tym, co głosił Chrystus. Już raz, za to co mówił, Go ukrzyżowali. Katolicyzm nie polega na powtarzaniu ,,bądź wola moja". 
    Nie da się jednocześnie być za Życiem i za śmiercią. 
   Chrystus wybacza grzechy, Chrystus jest miłością, ale  On przebacza grzechy tym, którzy żałują, tym którzy je porzucają i nie wracają do nich. On zmienia historie ludzi, ale wymaga również od nich zmiany. Jezus nie dostosowywał się do swoich uczniów, to oni dostosowywali się do Niego. 
   Nie łudźcie się, Kościół nie będzie zmieniał dla was zasad i naginał Prawa Bożego. A jeśli nawet jakiś biskup, chciałby je nagiąć, głosiłby herezje. I na nic by wam się zdał taki Kościół. Bowiem Jezus powiedział:   ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie. 
   Bądźcie zimni, albo gorący. Katolik nie może popierać aborcji, bo tym odrzuca Chrystusa. 

2270 Życie ludzkie od chwili poczęcia powinno być szanowane i chronione w sposób absolutny. Już od pierwszej chwili swego istnienia istota ludzka powinna mieć przyznane prawa osoby, wśród nich nienaruszalne prawo każdej niewinnej istoty do życia.
Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię (Jr 1, 5).
Nie tajna Ci moja istota,
kiedy w ukryciu powstawałem, utkany w głębi ziemi (Ps 139,15).
2271 Kościół od początku twierdził, że jest złem moralnym każde spowodowane przerwanie ciąży. Nauczanie na ten temat nie uległo zmianie i pozostaje niezmienne. Bezpośrednie przerwanie ciąży, to znaczy zamierzone jako cel lub środek, jest głęboko sprzeczne z prawem moralnym.
Nie będziesz zabijał płodu przez przerwanie ciąży ani nie zabijesz nowo narodzonego (Didache, 2, 2; por. Barnaba, Epistula, 19, 5; List do Diogneta, 5, 5; Tertulian, Apologeticus, 9).
Bóg… Pan życia, powierzył ludziom wzniosłą posługę strzeżenia życia, którą człowiek powinien wypełniać w sposób godny siebie. Należy więc z największą troską ochraniać życie od samego jego poczęcia; przerwanie ciąży, jak i dzieciobójstwo są okropnymi przestępstwami (Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 51).
2272 Formalne współdziałanie w przerywaniu ciąży stanowi poważne wykroczenie. Kościół nakłada kanoniczną karę ekskomuniki za to przestępstwo przeciw życiu ludzkiemu. „Kto powoduje przerwanie ciąży, po zaistnieniu skutku, podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa” (KPK, kan. 1398), „przez sam fakt popełnienia przestępstwa” (KPK, kan. 1314), na warunkach przewidzianych przez prawo (Por. KPK, kan. 1323-1324). Kościół nie zamierza przez to ograniczać zakresu miłosierdzia. Ukazuje ciężar popełnionej zbrodni, szkodę nie do naprawienia wyrządzoną niewinnie zamordowanemu dziecku, jego rodzicom i całemu społeczeństwu.
2273 Niezbywalne prawo do życia każdej niewinnej istoty ludzkiej stanowi element konstytutywny społeczeństwa cywilnego i jego prawodawstwa:
„Niezbywalne prawa osoby winny być uznawane i szanowane przez społeczeństwo cywilne i władzę polityczną. Owe prawa człowieka nie zależą ani od poszczególnych jednostek, ani od rodziców, ani nie są przywilejem pochodzącym od społeczeństwa lub państwa. Tkwią one w naturze ludzkiej i są ściśle związane z osobą na mocy aktu stwórczego, od którego osoba bierze swój początek. Wśród tych podstawowych praw należy wymienić… prawo do życia i integralności fizycznej każdej istoty ludzkiej od chwili poczęcia aż do śmierci” (Kongregacja Nauki Wiary, instr. Donum vitae, III).
„W chwili, gdy jakieś prawo pozytywne pozbawia obrony pewną kategorię istot ludzkich, których ze swej natury powinno bronić, państwo przez to samo neguje równość wszystkich wobec prawa. Gdy państwo nie używa swej władzy w służbie praw każdego obywatela, a w szczególności tego, który jest najsłabszy, zagrożone są podstawy praworządności państwa… Wyrazem szacunku i opieki należnej mającemu urodzić się dziecku, począwszy od chwili jego poczęcia, powinny być przewidziane przez prawodawstwo odpowiednie sankcje karne za każde dobrowolne pogwałcenie jego praw” (Kongregacja Nauki Wiary, instr. Donum vitae, III).
2274 Ponieważ embrion powinien być uważany za osobę od chwili poczęcia, powinno się bronić jego integralności, troszczyć się o niego i leczyć go w miarę możliwości jak każdą inną istotę ludzką.
Diagnostyka prenatalna jest moralnie dozwolona, jeśli „szanuje życie oraz integralność embrionu i płodu ludzkiego, dąży do jego ochrony albo do jego indywidualnego leczenia… Sprzeciwia się prawu moralnemu wtedy, gdy w zależności od wyników prowadzi do przerwania ciąży. Diagnostyka nie powinna pociągać za sobą wyroku śmierci” (Kongregacja Nauki Wiary, instr. Donum vitae, I, 2).
2275 „Jak każdy zabieg medyczny na pacjencie, należy uznać za dopuszczalne zabiegi na embrionie ludzkim, pod warunkiem że uszanują życie i integralność embrionu, nie narażając go na ryzyko nieproporcjonalnie wielkie; gdy są podejmowane w celu leczenia, poprawy jego stanu zdrowia lub dla ratowania zagrożonego życia” (Kongregacja Nauki Wiary, instr. Donum vitae, I, 3).

Komentarze

Popularne posty